Vermoeidheid komt vaak voor bij de meeste chronische ziekten. Het treft bijna 9 van de 10 lupus patiënten.

Vermoeidheid is een afname van de prestaties van lichamelijke en geestelijke activiteit. Het kan het dagelijks leven belemmeren, de uitvoering van bepaalde projecten verhinderen en sociale relaties bemoeilijken. Dit is het symptoom dat door de helft van de patiënten als het meest invaliderend wordt beschouwd. Bij actieve lupus houdt de vermoeidheid rechtstreeks verband met de ziekte, vooral als de ziekte pijn of een sterke ontstekingen veroorzaakt.

Anderzijds, wanneer lupus onder controle lijkt te zijn, is de oorzaak van de vermoeidheid niet goed bekend.

Verschillende factoren spelen een rol: het niveau van de spierkracht (spierzwakte door langdurige inname van corticosteroïden, verlies van lichamelijke conditie), de mogelijke associatie met fibromyalgie en slaapstoornissen wijzen soms op een depressieve toestand.

Vermoeidheid: een teken van lupus activiteit, maar niet alleen. Een andere oorzaak van lichamelijke vermoeidheid, zoals bloedarmoede, of disfunctie van de schildklier moet worden uitgesloten.

Vermoeidheid is vaak een weerspiegeling van de activiteit van de ziekte. Aanhoudende gewrichts- of spierpijn en zorgen over de ziekteactiviteit, die slaapstoornissen veroorzaken, zijn allemaal mogelijke oorzaken van lupus gerelateerde vermoeidheid. Soms blijft de vermoeidheid echter bestaan ondanks een goede controle van de ziekte, wat wijst op het bestaan van andere factoren.

Deze kunnen omvatten::

Een met lupus geassocieerde auto-immuunziekte, waaronder schildklierdysfunctie (hypo- of hyperthyreoïdie), myasthenia gravis of het syndroom van Sjögren (dat soms verlies van kalium of fosfaat met de urine veroorzaakt). Ook fibromyalgie, dat bij ongeveer 15 tot 25% van de lupuspatiënten voorkomt, kan een belangrijke rol spelen bij de vermoeidheid.

Bloedarmoede, waarvan de oorzaken meervoudig zijn.  De vermoeidheid gaat dan gepaard met kortademigheid.

Bijnierschorsinsufficiëntie na stopzetting van langdurige behandeling met corticosteroïden.

Hormonale problemen: vermoeidheid gaat vaak gepaard met problemen met de eisprong en treedt dan eerder op in het tweede deel van de cyclus: veel vrouwen voelen zich uitgeput vlak voor het begin van hun menstruatie.

Een ziekte die niets met lupus te maken heeft, zoals een infectie.

Psychosociale factoren spelen vaak een rol, zoals bij veel chronische ziekten:

Angst is vaak aanwezig en kan aanhouden, zelfs in perioden zonder opvlamming van de ziekte.

Soms is er sprake van een depressieve toestand, die zich kan uiten in een toestand van chronische vermoeidheid, die op zichzelf staat. Er moet dan onderzoek gedaan worden naar hypothyreoïdie. In situaties van zogenaamde "nerveuze" vermoeidheid is het angst of nerveuze spanning die het mogelijk maakt om vol te houden. Depressie vermoeit, maar angst helpt soms om staande te blijven. In dit geval, hoe vermoeider je bent, hoe meer je vecht tegen de uitputting, waarbij je je reserves gebruikt en stimulerende middelen zoals koffie gebruikt.

Vermoeidheid kan ook het gevolg zijn van overmatige stress. Het is dan een gevolg van aanpassing.

De vermoeidheid die aanhoudt na een opvlamming van lupus heeft vaak verschillende oorzaken:

Angst of depressie kunnen een gevolg zijn van zorgen maken over je ziekte.

De dagelijkse stress die de moderne maatschappij oplegt is een onophoudelijke race: werk (roosters, werkstress, angst voor ontslag), openbaar vervoer, familieverplichtingen, overdaad aan e-mails, berichten op mobiele telefoons...

Medicijnen en de ziekte zelf kunnen ook een rol spelen.