Strikt genomen bestaat er op dit moment geen behandeling die lupus "voor altijd" uitroeit, maarin de meeste gevallen is het mogelijk lupus zodanig te behandelen dat de betrokken persoon een normaal leven kan leiden, met lupus die gedurende langere tijd "slaapt". In sommige gevallen kan lupus spontaan "verdwijnen", met name in de periode na de menopauze, maar niet in alle gevallen. Geen enkele arts kan op dit moment toezeggen om systemische lupus te "genezen" omdat de bestaande behandelingen, waaronder de moderne biologische geneesmiddelen, er in de eerste plaats op gericht zijn de ziekte onder controle te houden. Er bestaat op dit moment geen behandeling die de initiële trigger van lupus "eens en voor altijd" corrigeert.

In feite zijn er twee "graden" van genezing die moeten worden onderscheiden:

Het duurzaam afwezig blijven (over meerdere jaren) van alle symptomen nadat de behandelingen zijn gestaakt (eerst stoppen met corticosteroïden, dan met hydroxychloroquine). Dit komt vrij vaak voor rond de leeftijd van 50-55 jaar, dus na de menopauze.

Eerder herstel wordt ook beschreven, vooral na immunosuppressieve behandeling. Uit voorzichtigheid spreken we van langdurige remissie, omdat antinucleaire antilichamen vaak in het bloed aanwezig blijven. Het afwezig blijven van antinucleaire antilichamen wijst op "echte genezing", hetgeen mogelijk is, maar veel zeldzamer.

In de meeste gevallen zal de behandeling helpen de ziekte rustig te houden, waardoor de meeste symptomen verdwijnen. Maar regelmatige controles, zorgvuldige naleving van de voortgezette behandeling en voorzorgsmaatregelen, zoals het vermijden van blootstelling aan de zon, blijven van het grootste belang.