Πρέπει να ληφθούν υπόψη διάφορες πολύ διαφορετικές πτυχές.

Ορισμένα φάρμακα είναι πιθανοί παράγοντες πρόκλησης λύκου. Σε άτομα με γενετική προδιάθεση, η παρατεταμένη λήψη τους μπορεί να προκαλέσει επαγόμενο λύκο, ο οποίος τις περισσότερες φορές θεραπεύεται μετά τη διακοπή του φαρμάκου. Επομένως, θα φαινόταν λογικό να απαγορευτούν αυτά τα φάρμακα σε ασθενείς με "αυθόρμητο" λύκο (άγνωστης αιτίας), από φόβο μήπως επιδεινώσουν τη νόσο, ακόμη και αν ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ χαμηλός. Έτσι, μπορείτε να πάρετε τη θεραπεία σας για την υπέρταση ή την υπερβολική χοληστερόλη χωρίς φόβο.

Ωστόσο, οι γιατροί θα αποφύγουν τη συνταγογράφηση καρβαμαζεπίνης ή μινοκυκλίνης εκτός εάν δεν υπάρχει εναλλακτική θεραπεία.

Τα αντισυλληπτικά χάπια που περιέχουν οιστρογόνα, ακόμη και σε χαμηλές δόσεις, δεν προκαλούν λύκο, αλλά μπορούν να τον επιδεινώσουν. Συνεπώς αντενδείκνυνται, ιδίως εάν υπάρχουν αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα στο αίμα, δεδομένου του αυξημένου κινδύνου θρόμβωσης.

Ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο (ΜΣΑΦ) που ονομάζεται ιβουπροφαίνη μπορεί μερικές φορές πολύ γρήγορα να προκαλέσει σοβαρούς πονοκεφάλους και μερικές φορές ακόμη και "χημική" μηνιγγίτιδα (χωρίς μικρόβια), ιδίως σε ασθενείς με λύκο. Το φάρμακο αυτό, που μπορεί να χορηγηθεί χωρίς ιατρική συνταγή, αντενδείκνυται επομένως στην περίπτωσή σας.

Ορισμένα φάρμακα όπως η φαινοβαρβιτάλη (αντιεπιληπτικό) ή η ριφαμπικίνη (κατά της φυματίωσης) επιταχύνουν την καταστροφή της κορτιζόνης στο εσωτερικό του σώματος. Εάν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν, ο γιατρός σας θα αυξήσει επομένως προληπτικά τη δόση της κορτιζόνης για να αποφύγει μια έξαρση του λύκου.

Τέλος, εάν λαμβάνετε από του στόματος αντιπηκτική θεραπεία, πολλά φάρμακα μπορεί να διαταράξουν την ισορροπία του INR (International Normalised Ratio). Μιλήστε γι' αυτό με τον γιατρό σας.