Μπορούν να χρησιμοποιηθούν κορτικοστεροειδείς αλοιφές (τοπικές), αλλά μπορεί να προκαλέσουν μόνιμη ατροφία του δέρματος. Σε περίπτωση επιμονής των ενεργών δερματικών βλαβών, είναι δυνατόν να ενισχυθεί η τοπική αποτελεσματικότητα των αλοιφών κορτιζόνης μέσω ενός αποφρακτικού επιθέματος. Η γενική θεραπεία με κορτικοστεροειδή δεν έχει καμία ένδειξη για τη θεραπεία αμιγώς δερματολογικών βλαβών.

Η τακρόλιμους σε τοπική εφαρμογή μπορεί να προσφέρει οφέλη για το δέρμα. Έχει το πλεονέκτημα ότι δεν προκαλεί ατροφία του δέρματος σε αντίθεση με την τοπική κορτιζόνη.

Η θεραπεία του δερματικού λύκου βασίζεται επίσης στην ηλιοπροστασία και στην υδροξυχλωροκίνη σε δόση 2 δισκίων ημερησίως (400 mg/ημέρα), η οποία προάγει τη βελτίωση των βλαβών σε περισσότερες από 6 στις 10 περιπτώσεις. Η αποτελεσματικότητα αξιολογείται μετά από 3 μήνες.

Η θαλιδομίδη μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί, επιτρέποντας συνήθως ταχεία ύφεση. Αυτή η θεραπεία είναι πιθανό να προκαλέσει σοβαρές δυσπλασίες στο έμβρυο εάν η γυναίκα είναι έγκυος κατά τη διάρκεια της θεραπείας, γι' αυτό απαιτείται προηγούμενο τεστ εγκυμοσύνης και η συνταγογράφηση υποχρεωτικής αποτελεσματικής αντισύλληψης. Η παρακολούθηση του ηλεκτρομυογραφήματος είναι απαραίτητη λόγω του κινδύνου νευροπάθειας. Η θεραπεία πρέπει να λαμβάνεται το βράδυ, διότι προκαλεί υπνηλία. Αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης θρόμβων στο αίμα.

Η χαμηλή δόση μεθοτρεξάτης (10 έως 20 mg/εβδομάδα) είναι επίσης μερικές φορές αποτελεσματική για την αντιμετώπιση δερματικών βλαβών.

Η μπελιμουμάμπη είναι μια πιθανή εναλλακτική λύση για ενήλικες εάν η δερματική προσβολή παραμένει ενεργή, ιδίως εάν τα αντισώματα αντι-DNA βρίσκονται στο αίμα σε υψηλά επίπεδα.

Σε κλινικές δοκιμές, το anifrolumab μείωσε επίσης τη δραστηριότητα της νόσου σε όλα τα επηρεαζόμενα όργανα, συμπεριλαμβανομένου του δέρματος και των αρθρώσεων.