BETER BEGRIJPEN HOE JE MET LUPUS OM KAN GAAN

Welke geneesmiddelen werken in op het beloop van lupus?

Een achtergrondbehandeling is een behandeling die inwerkt op het immuunsysteem en leidt tot een wijziging in het beloop van lupus op lange termijn. In deze categorie kunnen dus vele geneesmiddelen worden ondergebracht die slechts één ding gemeen hebben: het natuurlijke beloop van de ziekte wijzigen.

 

Hydroxychloroquine / chloroquine

Deze geneesmiddelen behoren tot de klasse van de synthetische antimalariamiddelen. Dit zijn zeer belangrijke geneesmiddelen voor de behandeling van lupus. Hun werkingsmechanisme wordt slechts ten dele begrepen, maar er wordt verondersteld dat zij op verschillende niveaus van de immuunrespons ingrijpen om deze te moduleren..

Corticosteroïden

Corticosteroïden zijn geneesmiddelen die worden gebruikt om de ontsteking tijdens een opvlamming van lupus te bestrijden. Het is ook een behandeling die de activiteit van bepaalde immuuncellen, zoals lymfocyten, kan wijzigen en zo de tekenen van lupusactiviteit kan verminderen. Als zodanig is het dus ook een inhoudelijke behandeling. U moet echter vermijden het langdurig in te nemen en uw arts zal proberen deze medicatie af te bouwen.

 

"Klassieke" immunosuppressiva

Deze hebben tot doel de bij lupus waargenomen immuunhyperactiviteit te verminderen en de doses toegediende corticosteroïden te beperken ("corticosteroïd sparend").

De belangrijkste immunosuppressiva die bij lupus worden gebruikt zijn:

- methotrexaat

- azathioprine

- cyclofosfamide

- mycofenolaatmofetil en het verwante mycofenolzuur

- tacrolimus

Methotrexaat wordt vooral gebruikt bij ernstige gewrichtsbetrokkenheid en bij sommige vormen van huidlupus.

Azathioprine, cyclofosfamide en mycofenolzuur worden voorgeschreven bij lupus met ernstige orgaan betrokkenheid (nierschade, neurologische schade).

 

De "nieuwe" immunomodulatoren, biologicals genaamd

Een biologisch geneesmiddel (of biological) is een geneesmiddel dat inwerkt op een zeer precies "biologisch" doelwit, dat wordt gekozen omdat het ingrijpt in de mechanismen die betrokken zijn bij auto-immuunziekten.

Belimumab is een intraveneuze biological, geregistreerd voor de behandeling van systemische lupus, die wordt gebruikt wanneer systemische lupus zeer actief blijft ondanks de standaardbehandeling. Dit middel is ook in subcutane vorm beschikbaar. Belimumab kan ook worden gebruikt bij proliferatieve nierontsteking en bij kinderen vanaf 5 jaar. Deze biological is een monoklonaal antilichaam dat zich richt tegen een eiwit met de naam Blys. Dit eiwit speelt een rol in de ontwikkeling van B-lymfocyten.

Rituximab is een andere gerichte biotherapie tegen B-lymfocyten, die soms kan worden gebruikt bij de behandeling van enkele ernstige vormen van lupus.

Anifrolumab is een monoklonaal antilichaam gericht tegen type I interferonreceptoren. Het moduleert de vaak verhoogde interferonrespons bij systemische lupus. Het is geïndiceerd als add-on therapie voor de behandeling van volwassen patiënten met matige tot ernstige, actieve auto-antilichaam-positieve systemische lupus erythematosus (SLE), ondanks standaardtherapie.