Corticosteroïd zalven (topicaal) kunnen worden gebruikt, maar zij kunnen permanente huidatrofie veroorzaken. In geval van persisteren van actieve huidafwijkingen is het mogelijk de lokale effectiviteit van corticosteroïdzalven te vergroten door middel van een occlusief (afsluitend) verband. Algemene corticosteroïdentherapie is niet aangewezen bij de behandeling van zuiver dermatologische letsels.

Tacrolimuszalf kan de huid ten goede komen. Het heeft het voordeel dat het geen huidatrofie veroorzaakt, in tegenstelling tot lokale corticosteroïden.

De behandeling van cutane lupus is ook gebaseerd op bescherming tegen de zon, en hydroxychloroquine in een dosis van maximaal 5 mg/kg/dag, die in meer dan 6 van de 10 gevallen tot een verbetering van de huidafwijkingen leidt. De doeltreffendheid wordt na 3 maanden geëvalueerd.

Thalidomide kan ook worden gebruikt, wat meestal een snelle remissie mogelijk maakt. Deze behandeling kan ernstige misvormingen bij de foetus veroorzaken als de vrouw tijdens de behandeling zwanger is, en vereist daarom een voorafgaande zwangerschapstest en het voorschrijven van verplichte effectieve anticonceptie. Elektromyogrambewaking is noodzakelijk vanwege het risico van neuropathie. Deze medicatie moet 's avonds worden ingenomen omdat het slaperigheid veroorzaakt. Het verhoogt het risico op bloedstolsels.

Een lage dosis methotrexaat (10 tot 20 mg/week) is soms ook effectief bij huidafwijkingen.

Belimumab is een mogelijk alternatief voor volwassenen als de huidbetrokkenheid actief blijft, vooral als in het bloed hoge spiegels anti-dsDNA-antilichamen worden aangetroffen.

In klinische studies verminderde anifrolumab ook de ziekteactiviteit in de aangedane organen, waaronder de huid en de gewrichten.