Οι ασθενείς με συστηματικά αυτοάνοσα νοσήματα θέτουν μερικές φορές στον εαυτό τους το ερώτημα της δυνατότητας δωρεάς των οργάνων τους. Αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζεται σε εθνικό επίπεδο από τους οργανισμούς βιοϊατρικής. Οι ασθενείς με συστηματικά αυτοάνοσα νοσήματα μπορούν, γενικά, να δωρίσουν τα όργανά τους για μεταμόσχευση, υπό την προϋπόθεση ότι το εν λόγω όργανο δεν έχει προσβληθεί από το ίδιο το αυτοάνοσο νόσημα.

Όσον αφορά τον καθαρά δερματικό λύκο, αυτός σέβεται τα εσωτερικά όργανα, οπότε η δωρεά οργάνων είναι απολύτως δυνατή. Όταν πρόκειται για συστηματικό λύκο, όλα εξαρτώνται από τα όργανα που προσβάλλονται από τη νόσο. Οι δερματικές-αρθρικές μορφές λύκου συνήθως δεν συνοδεύονται από καρδιακή, πνευμονική, νεφρική ή ηπατική βλάβη και η δωρεά οργάνων είναι τότε δυνατή. Για πιο σοβαρές μορφές που θα επηρεάσουν τα νεφρά για παράδειγμα, η δωρεά οργάνων συχνά δεν είναι δυνατή.

Ωστόσο, για μια μορφή που επηρεάζει τους νεφρούς, αλλά δεν επηρεάζει την καρδιά και τους πνεύμονες, η δωρεά της καρδιάς και των πνευμόνων είναι πολύ πιθανή, ακόμη και αν ο ασθενής λαμβάνει κορτικοστεροειδή ή ανοσοκατασταλτικά.

Φυσικά, πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη οι ασθένειες που μπορεί να σχετίζονται με μια αυτοάνοση ασθένεια και που μπορεί να αντενδείκνυαν τη δωρεά οργάνων, όπως ο διαβήτης που μπορεί να επηρεάσει την καρδιά και τα νεφρά, ή η βλάβη των πνευμόνων που σχετίζεται με τον καπνό, για παράδειγμα. Το ίδιο σκεπτικό μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις συστηματικές αυτοάνοσες ασθένειες. Η τοποθέτηση απέναντι στη δωρεά οργάνων είναι μακροπρόθεσμη, ακόμη και αν μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή. Οι ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα είναι πρωτίστως πολίτες όπως όλοι οι άλλοι και επομένως ο προσωπικός τους προβληματισμός δεν θα πρέπει να διαφέρει από αυτόν:

"Είμαι δότης ή όχι; Αφού κάνω την επιλογή μου, το λέω στους αγαπημένους μου για να τους βοηθήσω, σε περίπτωση που κάποια μέρα κάποιος γιατρός χρειαστεί να τους κάνει αυτή την ερώτηση για μένα. "