Τα ανοσοκατασταλτικά έχουν πολλαπλές παρενέργειες, ορισμένες από τις οποίες διαφέρουν ανάλογα με το ανοσοκατασταλτικό. Ανατρέχετε πάντα στο ενημερωτικό δελτίο που βρίσκεται στη συσκευασία του φαρμάκου και ζητήστε τη συμβουλή του γιατρού σας εάν έχετε οποιαδήποτε αμφιβολία.

Ο κίνδυνος μόλυνσης

Η πιο επίφοβη παρενέργεια κατά τη συνταγογράφηση ενός ανοσοκατασταλτικού είναι ο αυξημένος κίνδυνος λοίμωξης. Ο κίνδυνος αυτός σχετίζεται άμεσα με τον μηχανισμό δράσης των ανοσοκατασταλτικών, τα οποία μειώνουν τον αριθμό και τη δραστηριότητα των λευκών αιμοσφαιρίων. Αυτά τα λευκά αιμοσφαίρια αποτελούν τον κύριο θεραπευτικό στόχο των ανοσοκατασταλτικών κατά τη διάρκεια του λύκου, καθώς υπερδραστηριοποιούνται κατά τη διάρκεια της αυτοάνοσης διαδικασίας που αποτελεί τη βάση αυτής της νόσου. Το πρόβλημα είναι ότι τα ανοσοκατασταλτικά μειώνουν τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων, χωρίς να κάνουν διάκριση μεταξύ των "καλών" λευκών αιμοσφαιρίων, τα οποία προστατεύουν από τις λοιμώξεις, και των "κακών", τα οποία είναι "υπεύθυνα" για τον λύκο. Όσο ισχυρότερο είναι το ανοσοκατασταλτικό, τόσο μεγαλύτερος είναι αυτός ο κίνδυνος.

Τα ανοσοκατασταλτικά δρουν επιπλέον των κορτικοστεροειδών και επιτρέπουν τη μείωση των δόσεων των κορτικοστεροειδών. Τα ίδια τα κορτικοστεροειδή είναι επίσης πάροχοι λοιμώξεων και η μείωση της δόσης επομένως τελικά μειώνει λίγο αυτόν τον κίνδυνο.

Κίνδυνος χαμηλότερων επιπέδων αιμοσφαιρίων Τα ανοσοκατασταλτικά αναστέλλουν τον πολλαπλασιασμό των ταχέως πολλαπλασιαζόμενων κυττάρων, όπως τα λευκά ή ερυθρά αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια. Μπορούν, επομένως, να εμποδίσουν την ανάπτυξη άλλων συστατικών του αίματος και να προωθήσουν την ανάπτυξη αναιμίας (μείωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων), θρομβοπενίας (μείωση των αιμοπεταλίων) ή λευκοπενίας (μείωση των λευκών αιμοσφαιρίων). Ο κίνδυνος αυτός δικαιολογεί την τακτική παρακολούθηση της γενικής αίματος (προσδιορισμός του αριθμού των λευκών και ερυθρών αιμοσφαιρίων καθώς και των αιμοπεταλίων στο αίμα).

Ο κίνδυνος στειρότητας

Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για την κυκλοφωσφαμίδη. Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται με τη συνολική ποσότητα κυκλοφωσφαμίδης που λαμβάνεται και την ηλικία του ατόμου κατά την έναρξη της θεραπείας. Αφορά άνδρες και γυναίκες. Η χρήση που συνάδει με την ηλικία του ασθενούς και ίσως η χρήση άλλων φαρμάκων μπορεί να μειώσει αυτόν τον κίνδυνο.

Ο τερατογενετικός κίνδυνος (εμβρυϊκές δυσπλασίες) υπάρχει για τα περισσότερα από αυτά, με εξαίρεση την αζαθειοπρίνη.

Επομένως, οι θεραπείες αυτές θα διακοπούν από το γιατρό σας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Ο κίνδυνος καρκίνου

Ο κίνδυνος καρκίνου είναι χαμηλός μακροπρόθεσμα, αλλά πρέπει να προληφθεί. Εμπλέκονται διάφοροι μηχανισμοί:

μειωμένη άμυνα του οργανισμού κατά των καρκινικών κυττάρων ή κατά ορισμένων ιών που διευκολύνουν τη διαδικασία καρκινοποίησης (ιός των θηλωμάτων για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, ιός Epstein-Barr για τα λεμφώματα),

άμεση τοξικότητα του ανοσοκατασταλτικού ή ορισμένων από αυτούς τους καταβολίτες (καρκίνοι της ουροδόχου κύστης που ευνοούνται από την κυκλοφωσφαμίδη). Αυτή η τοξικότητα είναι εξαιρετικά σπάνια και μπορεί να προληφθεί με τη χρήση ουρομιτεξάνης. Μπορεί να προαχθεί από την έκθεση σε άλλους παράγοντες κινδύνου, όπως η παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο σε ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία με αζαθειοπρίνη. Τα ανοσοκατασταλτικά που χρησιμοποιούνται στον συστηματικό λύκο δεν αυξάνουν τον κίνδυνο λεμφώματος. Ο λύκος από μόνος του, χωρίς θεραπεία, σχετίζεται με ελαφρώς αυξημένο κίνδυνο λεμφώματος, όπως και πολλά άλλα αυτοάνοσα νοσήματα. Στην πραγματικότητα, τα ανοσοκατασταλτικά μπορεί ακόμη και να μειώσουν τον κίνδυνο λεμφώματος "ηρεμώντας" τα λεμφοκύτταρα.