Naast barrière-anticonceptiemethoden (condooms, pessariums enz.) zijn er veel verschillende anticonceptiemethoden.

Vrouwen met systemische lupus kunnen veel anticonceptiemethoden gebruiken, zoals spiraaltjes, waaronder die met levonorgestrel (wat progesteron is). Dit is ook het geval als zij nog geen kind hebben gekregen, of als zij verschillende soorten behandelingen krijgen, waaronder bloedverdunners, corticosteroïden of immunosuppressiva. Het is ook mogelijk om implantaten (implanteerbare progestagenen) te gebruiken. Dit is een klein apparaatje dat onder de huid wordt ingebracht, waardoor men niet elke dag een tablet hoeft in te nemen, terwijl het wel zeer effectief is. Wat de tabletten betreft, wordt de voorkeur gegeven aan de progestageen-pil (POP of "minipil") (desogestrel). Chloormadinonacetaat, nomegestrolacetaat en cyproteronacetaat worden niet langer aanbevolen vanwege het risico op meningeoom. Het gebruik van meer conventionele oestrogeenpillen kan worden overwogen bij patiënten die nooit een trombose (of longembolie) hebben gehad, die geen antifosfolipide antistoffen hebben en die rustige lupus hebben, zonder symptomen.

Deze verschillende mogelijkheden moeten altijd worden besproken met een gynaecoloog, omdat er naast lupus veel beperkingen bestaan voor het gebruik van oestrogeenpillen (aanwezigheid van genetische factoren die trombose of longembolie in de hand werken bijvoorbeeld).

Ten slotte is het heel goed mogelijk noodanticonceptiemiddelen voor te schrijven, zoals de morning-afterpil, die alleen progestagenen bevat. Anticonceptie, hoe dan ook, is van essentieel belang wanneer een behandeling aan de gang is die potentieel gevaarlijk is voor het ongeboren kind (foetus) in geval van zwangerschap (methotrexaat, thalidomide, cyclofosfamide, mycofenolzuur). Ook wanneer lupus actief is en zwangerschap niet onmiddellijk wenselijk is, is betrouwbare en effectieve anticonceptie vereist.