Hydroxychloroquine/chloroquine is een goed verdragen geneesmiddel. Hydroxychloroquine wordt aanbevolen in een dosering van niet meer dan 5 mg/kg van het werkelijke lichaamsgewicht per dag gedurende een lange behandelingsperiode om bijwerkingen op het oog te verminderen. Bij actieve lupus kan een hogere dosis, niet meer dan 6,5 mg/kg gewicht, nodig zijn (voor patiënten die meer dan 80 kg wegen wordt bij SLE een maximale dagelijkse dosis van 400 mg aanbevolen).

Contra-indicaties, vermeld in de samenvatting van de productkenmerken, omvatten een voorgeschiedenis van netvliesaandoeningen en bekende overgevoeligheid voor antimalariamiddelen.

Desensibilisatie kan effectief zijn in geval van een allergische reactie. Hydroxychloroquine kan zorgeloos worden doorgezet tijdens de borstvoeding. Vergeet niet dat zwangerschap en borstvoeding geen reden zijn om de behandeling te stoppen.

De voorgeschiedenis van retinopathie (beschadiging van het netvlies, het membraan aan de achterkant van het oog dat het zicht mogelijk maakt) blijft de enige absolute contra-indicatie voor volwassen lupuspatiënten. Het monitoren van de behandeling met hydroxychloroquine/chloroquine moet het optreden van potentiële bijwerkingen voorkomen. De meest problematische bijwerking zijn de mogelijke gevolgen op het netvlies (retinopathie).

De incidentie van deze complicatie is laag in de klinische praktijk. Bij enkele duizenden proefpersonen met reumatische aandoeningen die met hydroxychloroquine werden behandeld, werd geen of weinig toxiciteit vastgesteld.

Aanbevelingen voor oogheelkundige screening op bijwerkingen van hydroxychloroquine staan in de tabel hiernaast.

Andere bijwerkingen van hydroxychloroquine zijn maag- en darmklachten, die vaak van voorbijgaande aard zijn of verdwijnen bij verlaging van de dosering.

Er is een zeer klein risico op een daling van de witte bloedcellen, wat echter wel het bepalen van het bloedbeeld rechtvaardigt (meestal geïntegreerd in de gebruikelijke controle van lupus).

Ten slotte verdient het de voorkeur een elektrocardiogram (ECG) te maken, voor en na inname van hydroxychloroquine, om na te gaan of er gevolgen zijn voor de prikkelgeleiding in het hart, al hoewel het risico op hartgeleidingsstoornissen uitzonderlijk klein is.

De bepaling van de bloedconcentratie van hydroxychloroquine (hydroxychloroquinemie) wordt in de dagelijkse praktijk steeds vaker toegepast. Het maakt het mogelijk te weten of hydroxychloroquine naar behoren wordt ingenomen, aangezien de uitscheiding uit het bloed zeer lang duurt. Het vereenvoudigt ook de aanpassing van de dosering hydroxychloroquine voor het individu.