Περίπου το 20-40% των ενήλικων ασθενών με λύκο και το 30-80% των παιδιών αναπτύσσουν νεφρική βλάβη. Αυτό είναι πιο συχνό στους Ασιάτες και τους ασθενείς αφρικανικής καταγωγής απ' ό,τι στους Καυκάσιους.

Το αποτέλεσμα της βιοψίας των νεφρών θα καθορίσει τη σοβαρότητα αυτής της νεφρικής προσβολής και θα υπαγορεύσει σε μεγάλο βαθμό τη θεραπεία που απαιτείται για τον έλεγχό της. Οι σοβαρές μορφές νεφρίτιδας του λύκου (που ονομάζονται πολλαπλασιαστικές) δικαιολογούν θεραπεία που συνδυάζει κορτικοστεροειδή σε αρχικά υψηλές δόσεις (πρεδνιζόνη: 0,5 έως 1 mg/ kg/ημέρα) και ανοσοκατασταλτική αγωγή (μυκοφαινολική μοφετίλη ή κυκλοφωσφαμίδη) επιπλέον της υδροξυχλωροκίνης-, η οποία θα μειώσει τη φλεγμονή του νεφρού.

Αυτή η θεραπευτική στρατηγική καθιστά σχεδόν πάντα δυνατή τη βελτίωση της νεφρικής βλάβης του λύκου, συχνά ακόμη και τη θεραπεία ή τουλάχιστον τη σταθεροποίησή της. Το όφελος παρατηρείται κυρίως μακροπρόθεσμα. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να συνεχιστεί η ανοσοκατασταλτική θεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον 2 χρόνια). Ορισμένες φορές είναι απαραίτητο να διενεργηθεί μια βιοψία νεφρού ελέγχου μετά από μερικούς μήνες για να ελεγχθεί η αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Εάν έχετε υψηλή αρτηριακή πίεση ή εάν επιμένει σημαντική πρωτεϊνουρία ακόμη και χωρίς υπέρταση, θα σας συνταγογραφηθεί ένα φάρμακο που μειώνει την αρτηριακή πίεση και την πίεση στα νεφρικά φίλτρα, για να μειωθεί η διαρροή πρωτεΐνης στα ούρα και να προστατευθεί ο νεφρός (αυτό ονομάζεται "νεφροπροστασία").

Εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος υποτροπής που απαιτεί τακτική παρακολούθηση και συνεχή χρήση της υδροξυχλωροκίνης, ακόμη και αν η ανοσοκατασταλτική θεραπεία έχει διακοπεί.

Σπάνια, παρά όλες αυτές τις θεραπείες, η νεφρική βλάβη μπορεί να συνεχίσει να επιδεινώνεται, οδηγώντας σταδιακά στην ανάγκη μεταμόσχευσης νεφρού ή αιμοκάθαρσης (αυτό ονομάζεται νεφρική ανεπάρκεια "τελικού σταδίου" για να δηλώσει ότι οι νεφροί δεν επιτελούν πλέον καθόλου τις λειτουργίες καθαρισμού τους).