Αυστηρά μιλώντας, δεν υπάρχει σήμερα καμία θεραπεία που να εξαλείφει τον λύκο "για πάντα", αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί ο λύκος με τέτοιο τρόπο ώστε το άτομο να μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, με έναν λύκο που "κοιμάται" για παρατεταμένες περιόδους.

Στην πραγματικότητα, υπάρχουν δύο "βαθμοί" θεραπείας που πρέπει να διακρίνονται:

Η βιώσιμη εξαφάνιση (για αρκετά χρόνια) όλων των συμπτωμάτων όταν διακόπτονται οι θεραπείες (πρώτα διακοπή των κορτικοστεροειδών και στη συνέχεια της υδροξυχλωροκίνης). Αυτό είναι αρκετά συχνό γύρω στην ηλικία των 50-55 ετών, δηλαδή μετά την εμμηνόπαυση.

Περιγράφονται επίσης νωρίτερα αποτελέσματα, ιδίως μετά από ανοσοκατασταλτική θεραπεία. Προληπτικά, μιλάμε για παρατεταμένη ύφεση, επειδή τα αντιπυρηνικά αντισώματα συχνά παραμένουν στο αίμα. Η διαρκής αρνητικότητά τους, που συνιστά "πραγματική θεραπεία", είναι δυνατή αλλά πολύ σπανιότερη.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η θεραπεία θα βοηθήσει να διατηρηθεί η νόσος σε χαμηλό επίπεδο δραστηριότητας, εξαλείφοντας τις περισσότερες από τις επιπτώσεις της. Ωστόσο, η τακτική παρακολούθηση, η προσεκτική τήρηση της συνεχιζόμενης θεραπείας και τα προληπτικά μέτρα, όπως η αποφυγή της έκθεσης στον ήλιο, θα παραμείνουν υψίστης σημασίας.