Υπάρχουν 2 μορφές λύκου:

αυθόρμητος λύκος, ο οποίος εμφανίζεται χωρίς γνωστούς ή αναγνωρισμένους παράγοντες πρόκλησης, και επαγόμενος λύκος, ο οποίος προκαλείται από έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων φαρμάκων.

Για τον αυθόρμητο λύκο, γίνεται διάκριση μεταξύ διαφορετικών μορφών:

ο καθαρός ή απομονωμένος δερματικός λύκος, κατά τον οποίο η βλάβη περιορίζεται στο δέρμα, και ο συστηματικός λύκος, ο οποίος είναι μια ασθένεια που μπορεί να επηρεάσει πολλά όργανα ή συστήματα (δέρμα, αρθρώσεις, νεφρά, καρδιά, αγγεία...).

Οι διαφορές αυτές εξηγούνται πιθανώς από το γεγονός ότι ο λύκος δεν έχει ΜΙΑ "αιτία", αλλά είναι συνέπεια πολλών "αιτιών" που είναι ακόμη ελάχιστα γνωστές και διαφέρουν μεταξύ των ασθενών. Η ποικιλομορφία των συμπτωμάτων εξηγεί γιατί η διαχείριση και η θεραπεία του λύκου θα πρέπει να προσαρμόζεται σε κάθε ασθενή.

Τι είναι ο λύκος που προκαλείται από φάρμακα;

Ο επαγόμενος λύκος ονομάζεται έτσι επειδή ακολουθεί την έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως ορισμένα φάρμακα. Ο λύκος θεωρείται τότε ότι έχει "προκληθεί" από τη λήψη αυτών των φαρμάκων. Μεταξύ αυτών των φαρμάκων, ξεχωρίζουμε τη δοξυκυκλίνη (αντιβιοτικά που συνταγογραφούνται κατά της ακμής), τη σουλφαμεθοξαζόλη + τριμεθοπρίμη (ένα άλλο αντιβιοτικό), ορισμένα αντιεπιληπτικά (καρβαμαζεπίνη), ορισμένα αντιφυματικά φάρμακα, σπανιότερα τους β-αναστολείς (αντιυπερτασικά φάρμακα) και τους αντι-TNF. Ο κατάλογος των δυνητικά επαγωγικών φαρμάκων είναι πολύ μακρύς (βλ. ερώτηση 43). Συνήθως, η διακοπή του "επαγωγικού" φαρμάκου οδηγεί σε αρκετά γρήγορη εξαφάνιση των κλινικών συμπτωμάτων της νόσου.

Ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες (ιδίως το διοξείδιο του πυριτίου) είναι επίσης πιθανό να ευνοούν την εμφάνιση λύκου, ο οποίος σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αναγνωριστεί ως επαγγελματική ασθένεια (βλ. ερώτηση 12).