JA. Lupus kan de witte bloedcellen verlagen.

Wat is een daling van het aantal bloedplaatjes (trombocytopenie)?

Bloedplaatjes zijn kleine schijfvormige stukjes cel die in het bloed circuleren en helpen bij de bloedstolling, wanneer ze als de stenen van een muur aan elkaar hechten om bloedingen te stelpen. Lupus kan leiden tot een daling van het aantal bloedplaatjes, trombocytopenie genaamd. Deze auto-immuun trombocytopenie wordt vaak geassocieerd met lupus, en minder vaak met andere auto-immuunziekten. Dit beeld kan ook op zichzelf staan, onder de naam "immunologische trombocytopenische purpura". Deze soms zeer ernstige trombocytopenie (minder dan 10 000 bloedplaatjes / mm3) kan dan over het algemeen goedaardige bloedingen veroorzaken. Deze bloedingen resulteren in kleine paarse vlekken op de huid, als gevolg van onderhuidse bloedingen (purpura genoemd), maar ook in andere verschijnselen zoals bloedend tandvlees of neusbloedingen, of zeldzamer in andere organen (bloeding in het spijsverteringskanaal of in de hersenen).

Deze ernstige bloedingscomplicaties zijn zeer zeldzaam bij lupus.

Wat veroorzaakt trombocytopenie bij lupus?

Trombocytopenie bij lupus wordt meestal veroorzaakt door auto-antilichamen gericht tegen bloedplaatjes die het vermogen hebben die bloedplaatjes te vernietigen.

Wat moet er gedaan worden in geval van trombocytopenie?

Alleen ernstige trombocytopenie, met risico op bloedingen, rechtvaardigt een spoedbehandeling, meestal met corticosteroïden, maar soms ook met andere geneesmiddelen zoals intraveneuze immunoglobulinen.

Het is meestal niet nodig om transfusie van bloedplaatjes te geven, behalve als er sprake is van een ernstige bloeding, die het leven van de patiënt bedreigt. In geval van aanzienlijke chronische trombocytopenie, met episodes van bloedingen, is het soms nodig om naast corticosteroïden en hydroxychloroquine een biologisch geneesmiddel (biological) of een immunosuppressivum te gebruiken. Wanneer dit niet werkte, werd in het verleden overwogen de milt te verwijderen (splenectomie), maar tegenwoordig volstaat meestal behandeling met medicijnen. Verwijdering van de milt gebeurt via een operatie door de chirurg. Het is mogelijk een normaal leven te leiden zonder milt, omdat dit orgaan, dat bijdraagt aan de afbraak van bloedplaatjes, bij volwassenen niet essentieel is. Bij verwijdering van de milt zijn specifieke vaccinaties nodig om bescherming te bieden tegen bepaalde infecties, waaronder longinfecties (pneumokokkenpneumonie), die vaker voorkomen bij mensen zonder milt. Hier tegen wordt u gevaccineerd (pneumokokkenvaccin, meningokokken- en Haemophilus vaccin en griepvaccin) en in geval van een microbiële infectie moet u zeer snel worden behandeld.